Ongeziene helden

Over collega’s zoals Nicolas & Melissa lezen we in de krant niets. Wie denkt er bij een Oekraïne crisis nu ook aan contracten of recupmateriaal? Wij alvast niet. Wat onterecht, zo blijkt.

“Een dikke pluim voor de mensen van Vastgoed, dat moet ik toch even zeggen”. “Bij Welzijn hebben ze nochtans ook al enorm wat werk verzet”. De complimenten tussen Nicolas (Welzijn) & Melissa (Vastgoed) onderling zijn welverdiend. Ze zijn slechts twee van de vele FM collega’s die alles op alles zetten om vluchtende Oekraïners een tijdelijk onderdak te bieden.

 

Geen vastgoed = Oekraïners op de straat

“In april stond ik al in het Seniotel, en nog een hele hoop andere potentiële locaties” vertelt Melissa. In maart kregen zij en haar collega’s de opdracht om tijdelijke opvanglocaties te vinden voor honderden Oekraïners. Geen eenvoudige opdracht, zo blijkt. “We kregen van overal locatievoorstellen binnen. Collega’s, gemeenteraadsleden, scholen, ziekenhuizen, rusthuizen,… iedereen deed voorstellen. Hartverwarmend om te zien, maar tevens een gigawerk om allemaal door te pluizen.” Alle locaties werden onderzocht. “We deden verschillende screenings, ook samen met collega’s van Stedenbouw, Economie, de brandweer,…” vertelt Melissa. “Liggen de gebouwen in de buurt van winkels? Zijn er scholen in de buurt? Ontspanningsmogelijkheden? Hoe groot is de impact van hun aanwezigheid voor de rest van de buurt? Kunnen de aanwezige faciliteiten dat wel aan? Er komen tenslotte van de ene dag op de andere een honderdtal nieuwe mensen in jouw buurt wonen, dat merk je al eens.” Eens je wat locaties gevonden hebt, moet je dan ook nog de gebouwen of locaties zelf gaan bekijken. Zijn er voldoende evacuatiewegen? Is er stromend water? Lekt het water hier niet door het dak? “Dat je die mensen niet in een nieuwbouw kan steken, dat is wel logisch, maar je moet toch zien dat de locatie leefbaar en haalbaar is, en de basisvoorzieningen aanwezig zijn.”

Schoonmeersen, Ter Rive & Seniotel

Uiteindelijk kwamen drie locaties uit de bus. “Vier eigenlijk”, weet Nicolas te vertellen, “Het Prinsenhof is ondertussen al enkele maanden een opvanglocatie, maar moeten we tegen het einde van het jaar zien te ontruimen. Dankzij het Prinsenhof hebben we wel al heel wat bijgeleerd”. Zo weten Nicolas en collega’s ondertussen dat heel wat vluchtelingen veel materiaal mee hebben of meekrijgen, dus we hoeven niet alles zelf meer te voorzien. “Tegenwoordig werken we met ‘gezamenlijke pakketten’, die dan onderling verdeeld of hergebruikt kunnen worden. Dat gaat dan over dekens, handdoeken, borden, pannen,…Eens men gesetteld is en zelf kan instaan voor deze zaken, kan het ‘pakket’ terug ingezet worden voor een nieuw gezin."

“Voor onze contracten hebben we ook geleerd dat we rekening moeten houden met zaken zoals domiciliëring, opzegtermijnen,…” vertelt Melissa. “De juridische regelgeving is te saai om hier te vertellen, maar kon ook voor ons soms een kluwen zijn” lacht. Nicolas: “bij het Seniotel is er ook wat materiaal mee opgenomen in het contract. Ik weet niet wie dat contract geregeld heeft, maar dat was echt een goede deal” lacht. “We proberen zoveel mogelijk met recupmaterialen te werken en hier hebben we meteen wat kasten e.a. op de kop kunnen tikken. Dat proberen we dan aan te vullen met eigen of gedoneerde middelen. Denk hierbij aan bedden, kasten, zetels, stoelen & tafels. Maar op een gegeven moment is dat natuurlijk ook op. We hebben maar zoveel tweedehands spullen, en nog andere initiatieven en locaties om ze in te plaatsen. Dus ja soms, ook al beperken we dat zoveel mogelijk, moeten we nieuw materiaal aankopen. Dat is nu eenmaal de realiteit.”

Schoonmeersen is reeds operationeel, de ingenomen vleugels van Ter Rive (momenteel niet in gebruik door het rusthuis) werden net voor de Gentse feesten in gebruik genomen. Op 7 oktober opent de eerste verdieping van het Seniotel. Stap per stap zullen ook de andere verdiepingen geopend worden.

De gedoneerde / gerecupereerde / nieuwe materialen zullen na de crisis deels ingezet worden in, ondermeer, de noodwoningen van de stad.

Een grote dank aan de collega’s zoals Melissa & Nicolas die zich zo hard inspannen om deze mensen een goede opvanglocatie te kunnen aanbieden.