Samba is zorgkundige in woonzorgcentrum Liberteyt

Elke avond zit ik klaar voor mijn televisie voor het nieuws van zeven, zo kan ik de dag nadien op al de vragen van bewoners antwoorden. Want ik ben niet enkel hun verzorger, ik ben ook hun informatiebron, hun nieuwsanker. Corona blijft het belangrijkste gespreksonderwerp en voor alle wendingen en updates rekenen ze op mij.  

Ik had al een hele goede band met de inwoners, maar doordat ze afgesloten zijn van de buitenwereld is die alleen nog maar sterker geworden. Als ze skypen met het thuisfront moet ik ook even in beeld komen. Als familieleden voor het raam komen staan, zwaaien ze ook even naar mij. Het contact is heel intens. Onze band, wij zijn eigenlijk een beetje familie.  

We zijn voorzichtig, maar altijd die fysieke afstand houden is moeilijk in een zorgend beroep als het mijne.  Maar ik waak over de gezondheid van de bewoners, dat is mijn taak. En omgekeerd wordt er voor mij gezorgd door de directie: ze communiceren veel en goed en proberen ons gerust te stellen. Schrik om zelf ziek te worden heb ik niet, ik ben hooguit een beetje ongerust. Het komt zoals het komt. Maar zolang ik kan, blijf ik zorgen voor mijn ouderen. Want ik ben heel trots en blij dat ik dit kan doen voor hen én voor de maatschappij. 

En tegen dat virus blijven we elke dag vechten. Maar… ik ga niet werken om tristesse te brengen, laat mijn positiviteit zo veel mogelijk inspireren.